Dzisiaj ostatni wpis z nieformalnej trylogii Tatr limuzyn, czyli Tatra 700 – następca modelu 613, wywodzącego się z modelu 603, będących kontynuatorami przedwojennej i tużpowojennej tradycji produkcji aut dla oficjeli z Koprzywnicy.
Przełom lat 80. i 90. XX wieku w czechosłowackiej, a później czeskiej Tatrze był dosyć zróżnicowany – z jednej strony w zakładach produkowano ciężarówki czy model 613, który tak jak poprzednik 603 doczekał się kilku liftingów, z drugiej we współpracy z Metalexem stworzono MTXa zaś z trzeciej chciano stworzyć nowy model – okazało się, że jednak trzeba zawalczyć o klienta, co w ustroju słusznie minionym było łatwiejsze. Firma cierpiała na nikły popyt limuzyn z przestarzałą technologią. Receptą na to miała być Tatra 700…
Historia zaczyna się w latach 90. – na bazie modelu T613-4 MiLong, wywodzącej się ze wspomnianej „613” z lat 70., postanowiono stworzyć kolejną limuzynę. W międzyczasie powstawała Skoda-Tatra Beta, ale to swoją drogą…
Zanim powstała finalna „700”, w 1994 roku stworzono prototyp o nazwie Tatra Prezident – projekt autorstwa Vaclava Krala posiadał front z kwadratowymi reflektorami. Wozu nie produkowano, zaś mina Vaclava Havla stojącego obok PREZIDENTa chyba mówi wszystko…
Ze względu na cięcie kosztów postanowiono przestylizować nadwozie i oprzeć nowy model o starą mechanikę. Do tego zadania zatrudniono stylistę Saabów Geoffa Wardle’a, który wraz z szefem designu marki Miroslavem Staronem unowocześnił kanciastą sylwetkę „613” o zaokrąglenia, wówczas będące na czasie. Tymczasem produkowane wtedy Espero było kanciaste. XD
Jako zwieńczenie sylwetki obniżony przód otrzymał cztery okrągłe i soczewkowe reflektory w plastikowej maskownicy, co miało nawiązywać do modelu 603.
Z tyłu zaś dodano spoiler na klapie silnika i wyokrąglono błotniki. Projekt przedniej części powstawał przy pomocy komputera, a trzy egzemplarze prototypów spawano ręcznie.
T700, a właściwie T613-4 MiLong Model 96, bo taką nazwę miał model w dokumentach homologacyjnych, nadal był czterodrzwiowym sedanem o sylwetce, której kształt i proporcje zdradzały wiek i pochodzenie konstrukcji. Stylistyka wyszła dość dyskusyjnie. Wystąpiło zjawisko liftingu made in KDL, czyli zmiana i dołożenie plastików na zewnątrz i odświeżenie wnętrza. Inna sprawa że Tatra była jednak marką z kraju pokomunistycznego. ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Podobnie jak przy rodzimej Syrenie Sport, tak nie każdemu się spodoba pożenienie Saaba z Tatrą, jakie ma miejsce przy T700. Długość wynosiła 5.13 metra, szerokość 1.8 metra, zaś wysokość – 1.48 metra; „700” ważyła 1840 kilogramów i mogła zabrać pięć osób oraz 80 litrów paliwa.
Mechanika Tatry 700 pochodziła z wcześniejszego modelu (który odziedziczył ją po „603” XD), co sprawiało że w samochodzie były chociażby hamulce tarczowe, w zawieszeniu zastosowano kolumny McPhersona, amortyzatory teleskopowe czy sprężyny i wahacze. Pod tylną klapą znajdował się benzynowy silnik DOHC V8 z wielopunktowym elektronicznym wtryskiem, który przy 3.5 litrach pojemności osiągał 200 KM mocy. Później wprowadzono silnik 4.3l/234 KM oraz 4.4/410 KM, użyty w prototypach 700 GT oraz Ecorra Sport V8.
„700” z silnikiem 3.5 l osiągała prędkość 230 km/h, przy 10.8 sekundach do „setki”; średnie spalanie wynosiło 12.5 l/100 km, chociaż nierzadko dochodziło do 17-20 l/100 km.
Chłodzona powietrzem jednostka umieszczona wzdłużnie z tyłu przenosiła moc poprzez pięciobiegową skrzynię manualną na tylne koła; wersji ze skrzynią automatyczną nie przewidziano, zaś sam manual miał odwrócone położenie biegów – „jedynka”, „trójka” oraz „piątka” były na dole, zaś „dwójka” i „czwórka” na górze.
Tatra 700 została zaprezentowana 9 kwietnia 1996 roku w hotelu Hilton w Pradze; w tym samym roku ruszyła też produkcja „700”.
Głównymi klientami na limuzynę były państwowe służby – na czele z prezydentem Czech korzystającym z Tatr – ale i też ludzie z tak zwanych wyższych sfer – oni jednak woleli zagraniczne wozy. „700” miała bogate wykończenia w skórze i w drewnie, dużej wygody a także w miarę bogate wyposażenie – Tatra posiadała między innymi automatyczną klimatyzację, radio z magnetofonem i CD, tylną roletą na okno czy podłączenie pod komputer klasy PC.
Tatra 700 miała także dość wysoki poziomu bezpieczeństwa zapewnionego poprzez kontrolowane strefy zgniotu czy wzmocnienia drzwi – brakowało jednak poduszek powietrznych i ABSu, co nie przekonywało zwykłych klientów – zwłaszcza tych kupujących jakby nie patrzeć limuzynę wyższej klasy…
Inną kwestią mogły być widoczne cięcia budżetowe przy produkcji auta wycenianego na ówczesne 2 miliony koron – pomijając już spawany z trzech elementów błotnik przedni – takie rozwiązanie było tańsze od zakupienia nowego oprzyrządowania – to samochód posiadał zestaw wskaźników i deskę rozdzielczą rodem ze Skody Felicii, kratki nawiewu z „613”, zderzaki z T613-4 czy manetki i kierownicę odpowiednio z Hondy i włoskiej firmy Nardi.
Sytuację próbował poprawić lifting w 1997 roku
– modernizacja zrobiona pod wodzą projektanta George’a Spanihela wprowadziła nieco inną przednią maskę oraz front, zmienioną pokrywę silnika czy lekko zmodyfikowaną deskę rozdzielczą; wprowadzono także wspomniany silnik 4.4 litra, będący rozwierconą jednostką 3.5 i pozwalający rozpędzić auto do 250 km/h.
Poprawiono prowadzenie poprzez dociążenie przodu oraz obniżenie przedniego zawieszenia; pomimo tego samochód nadal miał swoją specyfikę prowadzenia skutkującą ostrożnym pokonywaniem zakrętów, chociaż tłumienie nierówności przez tylną oś było zadowalające. Niezadowalający był także poziom hałasu pochodzący z komory silnika.
Ostatnie egzemplarze Tatry 700 powstały w 1999 roku; wtedy też zaprzestano produkcji limuzyn tylnosilnikowych i skupiono się na ciężarówkach. Inną odmianą był zbudowany na bazie samochodu bezpieczeństwa 613GTH T700 GT oraz model wyścigowy Ecorra Sport V8.
700 GT stworzone w 1996 roku początkowo było wersją czterodrzwiową, stworzoną na podstawie wersji wyścigowej 613GTH z 1977 roku.
Prototyp był autorską inwencją fabryki – w ramach modyfikacji odchudzono karoserię, zmodyfikowano silnik, a także usunięto skórzaną tapicerkę i klimatyzację; deskę wzięto z modelu 613-4.
700 GT mierzył 5.05 metra długości, 1.8 m szerokości oraz 1.3 metra wysokości; ważył 1480 kilogramów. Dość szybko, bo w 1997 roku 700 GT uległ wypadkowi – po nim, w warsztacie w Brnie, przerobiono nadwozie z czterodrzwiowego na dwudrzwiowe.
Z kolei Ecorra Sport V8 była typowym wyczynowym modelem, stworzonym przez zakłady Ecorra, mającym uczcić stulecie produkcji samochodów przez Tatrę.
Wóz stworzono w 1997 roku w celu pobicia krajowego rekordu prędkości. W tym celu Ecorrę wyposażono w silnik 4.4 litra i mocy 410 KM. Pojazd osiągał prędkość ponad 300 km/h, zaś do setki przyspieszał w niecałe pięć sekund. Ecorra Sport mierzyła 5.1 metra długości, 1.8 metra szerokości oraz 1.18 metra szerokości; ważyła 1330 kilogramów.
Udało się osiągnąć średnią prędkość 276 km/h na płycie lotniska Ostrawa niedaleko Mosnov. On sam nie był jednak uznany z dość absurdalnego powodu – miesiąc wcześniej próbowano pobić rekord Tatrą MTX V8 osiągając 210 km/h, który został uznany; federacja FIA miała się nie zgodzić na ustanowienie kolejnego.
Na krótko Ecorra trafiła do muzeum Tatry w Koprzywnicy. W 2000 roku Ecorrę kupili bracia Stanislav, Zdenek i Jaroslav Hajduskowie, będący synami Stanislava Hajduska seniora, członka zespołu sportowego Tatry w latach 60. Oni to, w związku ze startami w lokalnych wyścigach długodystansowych, nieco podkręcili moc silnika i zmodyfikowali Ecorrę; w 2004 roku przemalowali Tatrę z czerwonego na czarny kolor.
Ecorrą Sport startowano w wyścigach do 2007 roku; po tym czasie trafiła do muzeum. Jakiś czas temu były plany przywrócenia auta na tor.
Była także przewidziana odmiana opancerzona z firmy SVOS.
Według różnych danych zbudowano od 57 do 72 egzemplarzy, w tym prototypowych. Patrząc na wersję przed- oraz poliftingową nie jestem zdziwiony, bo o ile przedlift jakoś wyglądał, tak polift z tyłu wyglądał jakoś paskudnie… Po tym czasie Tatra przestała produkować limuzyny i skupiono się na ciężarówkach.
Ze względu na bycie ostatnim Mohikaninem z długiej serii tylnosilnikowych limuzyn, „700” jest traktowana jako ciekawostka motoryzacyjna i zwieńczenie pewnego etapu w historii Tatry. Każde pojawienie się oferty sprzedaży na aukcji jest traktowane z zaciekawieniem przez postronnych obserwatorów i kupujących – zwłaszcza że cena potrafi wynosić nawet sześciocyfrowe kwoty.
Źródła: Autogratis, Auta5p, Automobilownia, katalog „Samochody świata 1997”, rozdział „Czechy” Novinky, Auto.cz, AutoArchiwum, Ceautoclassic, AutoGEN
Zdjęcia: Auta5p, materiały producenta; zdjęcie główne Tatry 700 jest autorstwa red. Osiowicza